24 Nisan 1915… Ermeni halkının önderleri, gazeteciler, yazarlar, sanatçılar, hatta milletvekillerinin, toplam 220 aydının gözaltına alınarak Çankırı ve Ayaş’a gönderildiği tarih…
Ermeni tehcirinin başlangıcı kabul edilen o günün 97. yıldönümünde Taksim Meydanı’nda bir araya gelenler “geleceğimiz için yapabileklerimiz var” dedi ve “bu büyük acıya ortak bir yasla sahip çıkma” çağrısını yineledi.
Peki bu çağrı Türkiye halkından karşılık görüyor mu? Bugün sayısı 100 bini geçmeyen Ermeni vatandaşlarımızın acısıyla empati kurabiliyor mu? HaberVs, bu soruyu anmaya katılan aydınlara yöneltti.
Yazar ve yayıncı Ömer Laçiner “Bu sorun, zamana bırakılabilecek bir konu değil, Türkiye’nin belki tarihle muhasebesinin en hayati konusu. Türkiye toplumu geceleri rahat uyumamalıdır” diye cevaplıyor.
Gazeteci Aydın Engin “Türklerin kendi kendilerine sorması gerekir, ‘1915’te gerçekten ne oldu’ diye. Sorun Ermenilerin değil, Türklerin sorunu” görüşünde.
Hukukçu Prof. Dr. Hüseyin Hatemi Taksim’deki anmayla ilgili “Burada bulunanların hiçbirisinin eli 24 Nisan olaylarının kanına bulaşmış değil. Ama biz, yapılanları tasvip edersek sorumlu oluruz. Bu da zalimleri cesaretlendirir” diyor.
BDP İstanbul Milletvekili Sırrı Süreyya Önder devletin bu konudaki duruşunu şöyle aktarıyor:
“Toplumsal vicdanda 24 Nisan’ın yeri buradaki kalabalıktan çok daha fazla. Fakat devletin en yetkili ağızları ırkçı ve nefret söylemlerini bizzat bu meydanda bütün ülkeye ilan edince katılım konusunda terredütler oluştuğunu düşünüyorum.”